δεν...

δεν έχω χρόνο..
δεν είμαι εδώ για κανέναν..
δεν γράφω δεν προλαβαίνω..
δεν κοιμάμαι πολύ..
δεν νιώθω και υπέροχα..
δεν ξεκουράζομαι όσο θα ήθελά..
δεν θέλω να γράψω και άλλα δεν αλλα μου βγαίνουν κ ΔΕΝ μπορώ να τα συγκρατήσω!
τι έχω πάθει??
δεν είμαι ο ευατός μου??
δεν μπορώ να συγκρατηθώ??
δεν αλλάζει ο κόσμος!
δεν αλλάζει τίποτα! αλλα κ τίποτα δεν μένει ίδιο!
δεν ξέρω τι να πω!!
δεν πάμε καλα!
δεν έιμαστε καλα!!
απλα...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

TOILET STORIES από 2/3 στο θέατρο Επι Κολωνώ κάθε Δευτέρα κ Τρίτη στις 22.30! ΕΡΧΕΤΑΙΙΙΙΙ

τελικά πολλές φορές το όνομα είναι αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία!

ρόλος ζωής! χαχαχαχααααααααα

ουφ

του αγιου Βαλεντίνου σήμερα παναθεμά τον! ε και λοιπόν! όπως έχω γράψει ξανά σε αυτό το άθλιο blog -γαμείς δε γαμείς ο καιρός περνάει- . κ πιστέψτε το υπάρχουν πάρα πολλά άλλα πράγματα που αξίζουν στην καθημερινότητα μας. κ δυστυχώς τα εκτιμάμε σε πολύ άσχημες καταστάσεις. όσο μπορείτε λοιπόν δείτε τους κόσμους που ανοίγονται γύρω σας. ανοίξτε μάτια μύτη αυτιά χέρια ψυχή κ ρουφήξτε το σήμερα , κ αυτό που κυλάει δίπλα σας κ μέσα σας. δεν μπορώ άλλο κήρυγμα 8.32 το βράδυ!

φίλε μου που διαβάζεις αυτο το άθλιο blog ( και εχθρέ μου.. ξέρεις εσύ.. χαχα) τα έχω παίξει αυτόν τον μήνα. δυο παραστάσεις , πρόβες για μία τρίτη , πρόβες για το χοροθέατρο (Ρούλα εισαι ΘΕΑ κάθε φορά μου ανοίγεις καινούργιους δρόμους- νέους ορίζοντες ) και φυσικά κ τα μαθήματα μαζί! τρελό πήξιμο. αλλα γιου νοου ειμαι εργασιομανής γαμώ την τύχη μου!! α κ στο SOUL 4 ακόμα παραστάσεις μείνανε (17-18-24-25/2) αντε και απο 2 Μαρτίου ΘΑ ΣΚΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ!! TOILET STORIES !! ΕΡΧΕΤΑΙ!!

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΛΜΗ.

ζω ένα δράμα..

κοπελιά! σου βρήκα μαγιώ για το καλοκαίρι!

χμμμ... πως να το πει κανείς?

ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΣΚΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙΣ ΣΤΑ LIFT !!!

Drei Schwestern von Anton Tschechow Premiere am 26. November 2006, Schauspielhaus

oups

what is that?

πόσο χαμηλά θα πέσω ο μαλάκας?? λυσσαξτε τσαουσες!!!

αν έχεις τύχη διάβαινε..

μαθήματα γαλλικών

super post από τον vasilisp.com/blogs/asimonis

Ενας τύπος μπαίνει μια μέρα στα Ιατρεία του ΙΚΑ κρατώντας στα χέρια του μια τεράστια κουράδα. Ρωτάει στις πληροφορίες πού είναι το γραφείο του οφθαλμίατρου και του απαντούν ότι μάλλον εννοεί το γραφείο της Μικροβιολογίας. Εκείνος επιμένει και με τα πολλά του λένε που είναι ο οφθαλμίατρος. Πάει, λοιπόν και κάθεται στον καναπέ, περιμένοντας τη σειρά του. Όλοι όσοι περίμεναν εκεί του κάνουν την ίδια παρατήρηση, ότι πρέπει να πάει στο Μικροβιολογικό, μα αυτός τους λέει να τον αφήσουν ήσυχο κι ότι αυτός ξέρει τι θέλει! Όταν, επιτέλους, έρχεται η σειρά του, μπαίνει μέσα στο γιατρό, ο οποίος πετάγεται απ΄την καρέκλα του και του λέει με οργή: “πού πας ρε φίλε, το Μικροβιολογικό είναι στον παραπάνω όροφο”!
Εσένα χρειάζομαι γιατρέ μου, του απαντά ο τύπος. Τι με θέλεις, επιτέλους, του λέει ο γιατρός, μπας και ξεμπερδέψει. Πες μου γιατρέ μου σε παρακαλώ, του λέει δείχνοντας του την τεράστια κουράδα, μπορείς να μου εξηγήσεις, γιατί όταν βγάζω αυτό το πράμα δακρύζουν συνέχεια τα μάτια μου?