τελικά η μελαγχολία δεν είναι κάτι απλό. δεν έρχεται όποτε δεν είσαι καλά.δεν έρχεται όποτε είσαι μόνος , χωρίς συντροφιά, χωρίς ένα χέρι να πιαστείς . έρχεται σαν πόνος. εκεί που είσαι καλά. εκεί που πας να χαμογελάσεις. μόλις ανάψεις τα λαμπάκια. μόλις νιώσεις την γλύκα του μελομακάρονου. κ σε συντροφεύει όπως ποτέ κανείς δεν σε έχει συντροφεύσει! κ νιώθεις παράξενα , άβολα. γιατί ξέρεις πως δεν φταίς εσύ , δεν φταίει ο καιρός δεν φταίει η σκέψη σου. φταίει αυτη η καταραμένη η μελαγχολία. σε κοιτά έντονα, σκύβει χαμογελόντας κ σου χαιδεύει τα μαλλιά. θα είναι πάντα εκεί. πλάι σου