δεν ξέρεις αν πρέπει να σηκώσεις το τηλέφωνο. η μουσική έφτανε στα αυτιά σου μαγευτική. είχε όμως μια πίκρα. αν σκουπιζόσουν θα έβγαζες αίματα. δεν σκουπίστηκες όμως. βγήκες έξω στο μπαλκόνι. έβαλες τα παλιά λιωμένα σου παπούτσια κ βγήκες στην γνωστή συνοικία. τόσος κόσμος τριγύρω. εσύ όμως πάλι μόνος. δεν ήταν αυτο που κρεμόταν στα χείλη σου που σε έκανε να νιώθεις μόνος , ούτε το αίμα στα αυτιά που είχες αφήσει ασκούπιστο. ήταν κάτι αλλό. κάτι άλλο άγνωστο αλλά τόσο κοντά σου.. μέσα σου. ένα με την ανάσα σου. στη γωνία μια κοπέλα σου ζήτησε να την πάρεις μακριά απο εδώ.. τρόμαξες. έκανες βήμα πίσω. ενώ την ήξερες. ήσουν βέβαιος πως την ήξερες. την προσπέρασες κ γύρισες ξανά προς το σπίτι. μπαίνοντας στο ασανσέρ κοιτώντας τον καθρέπτη δεν μπορούσες να ξεχάσεις το βλέμμα της κοπέλας. μπήκες μέσα. πέταξες τα κλειδιά στο πάτωμα. η ανάσα σου πάγωσε. το σώμα σου το βλέμμα σου όλα. ήταν μπροστά σου. καθόταν στην καρέκλα στο τραπέζι της κουζίνας. αυτο το γνωστό πρόσωπο. το γνωστό βλέμμα. δεν ήταν η μάνα σου. ούτε η αδερφή σου. δεν ήταν αυτη που ονόμαζες έρωτα της ζωής σου. ήταν όμως τόσο γνωστή... σου μίλησε ξανά. κ εσυ απλά βεβαιώθηκες. έκανες πάλι λάθος. ήταν η ζωή. η ζωή σου. έπρεπε να την παρεις μακριά απο εκεί. σου το είχε ζητήσει. τώρα όμως ήταν αργά. γιατί πριν της είχες γυρίσει την πλάτη τρομαγμένος. λάθος. μεγάλος λάθος. τώρα πρεπει να πέσετε μαζί για ύπνο. να της κάνεις έρωτα. κ αύριο το πρωί ίσως το αίμα να έχει φύγει από τα αυτιά σου. ή απλά να κολυμπάς σε αυτό. ένα είναι το σίγουρο. θα έχεις χάσει η θα έχεις κερδίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου