Το πλήθος χόρευε γυμνοστηθο. Τα φώτα ρυθμικά με την μουσική. Κάπου εκεί και εγώ. Ξεδιψαω με ανάσες. Αλλά στο τέλος δε ξέρω τι γίνεται. Μένω πάλι εκεί όπου ξεκίνησα. Η πάω πιο πίσω? Περπατάω ανάποδα η εσύ απομακρύνεσαι? Κλαίω κι ας περιμένω μόνος στην αποβάθρα. Το τρένο θα έρθει και φυσικά θα επιβιβαστεί. Μόνος μου. Αυτή είναι η διαφορά κι η συνήθεια. Η γαμημένη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου